Rik Torfs

Bijdragen aan discussiefora in De Standaard over seksueel misbruik in de Kerk

From hero to zero

NIET STERK GENOEG OM TEGEN DE STROOM OP TE ROEIEN

Over het algemeen ben ik het eens met wat RT zegt over de stijl van het gesprek. Ook stem ik in met zijn eerste punt. GD had morele dwang moeten uitoefenen op RV om af te treden, en dat kon deze laatste eventueel (met instemming van het slachtoffer) zelfs doen om persoonlijke redenen, zodat geen schandaal veroorzaakt werd. Wat betreft het tweede punt: GD is niet 'een exponent van dat aloude systeem'. De werkelijkheid is ietwat anders dan RT ze ziet: GD 'was niet sterk genoeg om tegen de stroom' niet van de traditie, maar van de tijdsgeest 'op te roeien'. Een dergelijk gesprek zou in de preconciliaire kerk niet plaatsgevonden hebben, want toen trad de kerkelijke rechtbank (!) op tegen ambtsdragers zoals RV. En zoals het slachtoffer blijkbaar zelf verwacht, zal ook 'kardinaal' Léonard vanaf nu anders optreden! De kerk van kardinaal Ratzinger / paus Benedictus is vastbesloten om met seksueel misbruik af te rekenen.

Een kind van zijn tijd

Van welke tijd is kard. Danneels een kind? Rik Torfs suggereerde van 'aloude tijden'. Ik heb in een reactie gesteld dat GD een typische postconciliaire kerkleider is. Wat seksueel misbruik betreft: pedofilie in de kerk is waarschijnlijk iets van alle tijden; ik ken enkele 18de-eeuwse gevallen uit het archief van de kerkelijke rechtbank van het bisdom Antwerpen. Maar de lakse omgang met seksueel misbruik is eigen aan de postconciliaire kerk. Wanneer de eigentijdse, mediagenieke kard. Danneels een kind uit vroegere, 'aloude' tijden verbergt, dan is het wat betreft zijn diepe geloofsovertuigingen. Blijkbaar werden die niet duidelijk voor degenen die hem zagen en beluisterden in de media. Meer over seksueel misbruik in de kerk: http://www.leerhuislelie.be/2.%20Kerk%20en%20geloof/celibaat%20en%20seksueel%20misbruik.htm .

De communicatie voorbij

Communicatie is een belangrijk instrument, maar ze kan niet alles redden, schrijft communicatie-expert ERIC POTIER. Ook niet in de affaire-Danneels.

Op 03 september 2010 omstreeks 00:44, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Als theoloog die uitgaat van het principe van Sint-Augustinus dat de inhoud primeert op de vorm heb ik lak aan zowel advocaten als communicatiespecialisten. Ik heb in het tijdschrift Communio ooit een analyse gemaakt van een preek van kard. Danneels (zie ook: http://www.leerhuislelie.be/2.%20Kerk%20en%20geloof/prinselijk%20huwelijk.htm ). De kard. Danneels die deze preek heeft uitgesproken wil ik verdedigen, niet de kard. Danneels die niet inziet dat hij, van zodra hij op de hoogte gesteld wordt van de zaak-Vangheluwe, niet anders kan dan zijn - weliswaar niet kerkrechterlijk, maar wel degelijk moreel - gezag gebruiken om de bisschop van Brugge tot onmiddellijk ontslag te bewegen.

De onmacht van de kardinaal

BRIEF VAN DE DAG

Op 02 september 2010 omstreeks 08:05, zei Alex Deurinck, Antwerpen:

De Kerk en haar prinsen hebben altijd twee gezichten gehad. Naar buiten pastorale bezorgdheid, naar binnen toorn tegenover wie de Kerk aan het Woord wil herinneren. De theorie van Torfs dat Danneels uit de periode komt waarbij de Kerk het scandalum moest vermijden om de gelovigen tegen aanvallen op de Kerk te beschermen, implicerend dat we nu nieuwe tijden beleven, is fout. Die zgn. periode omvat bijna de volledige kerkgeschiedenis en inzake het misbruikschandaal heeft de Kerk noch een van haar Prinsen een betekenisvolle stap naar de slachtoffers gedaan. De tapes en de verklaringen van de katholieke opiniemakers (DS 3108) tonen duidelijk waar nog steeds de prioriteit ligt. Alles moet binnen de Kerk blijven en Danneels heeft een foutje gemaakt en alles is historisch te verklaren. Enige fundamentele kritiek op het Instituut, dat door zijn aarzeling om te biechten zelf dader is geworden ligt niet in het bereik. M.a.w. buiten wat gezemel is er niets veranderd. Amen.

Op 02 september 2010 omstreeks 16:56, zei Marcel Gielis, Turnhout:

De theorie van Torfs is inderdaad fout, maar op een andere manier dan Alex Deurinck denkt. In reacties op Torfs en Reynebeau heb ik reeds laten opmerken dat inzake seksueel misbruik de kerk vóór ca. 1962 d.m.v. de kerkelijke rechtbank anders optrad dan daarna. En de kerk wil onder paus Benedictus en Mgr. Léonard d.m.v. recent op punt gestelde procedures afrekenen met seksueel misbruik.

Op 03 september 2010 omstreeks 18:17, zei Alex Deurinck, Antwerpen:

U zegt te veel of te weinig. Voor 1962 en na 1962 heeft de Kerk het schandaal proberen te vermijden, slachtoffers bedreigd en daders verplaatst. Het is pas nadat het gerecht in de VS zwaar is beginnen optreden dat er een ommekeer is gekomen met een reflex, aangepast aan de druk van buiten. Nog eens Torfs stelt het voor alsof de periode van vermijden van scandalum slecht een bepaalde periode is in de Kerkgeschiedenis, die nu, met bisschoppen 'nieuwe stijl' voorbij is. Ten eerste omvat de scandalum periode zowat 99% van de geschiedenis. Ten tweede heeft nog geen enkele van de nieuwe bisschoppen iets significants 'gedaan', wel gezegd natuurlijk, maar daar stinken we niet meer in. De Kerk kan niet afrekenen zolang ze geen volledige bekentenis heeft afgelegd en haar leugens (en die van Daneels) heeft bekend. Daar merk ik, spijtig genoeg, nog steeds niets van.

Op 03 september 2010 omstreeks 21:11, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Ik heb te weinig gezegd. Ik heb in 2003 de geschiedenis van het bisdom Breda van 1914 tot 1962 geschreven. Het heeft mij sterk getroffen dat bisschop Hopmans juist na Wereldoorlog II gevallen zoals in de 'Magdalene Sisters' (film die ik juist toen zag) voorkomen, bv. het gedwongen afstaan van een kind door een ongehuwde moeder, helemaal onmogelijk maakt in zijn bisdom. Hij houdt er nl. een dogma op na dat voor hem minstens even belangrijk is als dat van de maagdelijke geboorte: 'niets is beter voor een kind dan moedermelk'. Ik heb in die tijd geen gevallen van pedofilie gevonden, wat niet wil zeggen dat ze niet voorkomen; ik heb weet van gevallen in die tijd in het ab. Mechelen. Maar ik heb niet de indruk dat Hopmans met zoiets laks omsprong. Dat gebeurde wel bv. in de jaren 70. Het scandalum is slechts ingevoerd in 1917 en vierde hoogtij in de postconciliaire periode. En Léonard heeft alleszins Vangheluwe toch tot ontslag gedwongen. Zie ook het nieuws vandaag over het bisdom Hasselt.

Op 04 september 2010 omstreeks 07:57, zei Alex Deurinck, Antwerpen:

Breda is de Kerk niet. U probeert krampachtig te bewijzen wat niet waar is. Er is niet meer misbruik geweest in de Kerk na de postconciliaire periode. Er zijn al wel meer slachtoffers overleden uit de preconciliaire periode. Het valt wel op dat misbruik bij postconciliaire anticonciliairen altijd massaler is en vooral wreder, zie Karadima en Macial. Wat de Magdalena Sisters betreft, de praktijk is tot in de jaren 60 vnl. preconciliair toegepast. U weet wel iets over Hopmans en moedermelk maar weinig over zijn omgang met misbruik, buiten uw zeer gewaardeerde indruk. Scandalum gaat al terug op Thomas van Aquino. In 1917 heeft de Kerk voor het eerst een poging ondernomen tot een degelijk wetboek, dat is wat anders.

Laten we even terugkeren naar de theorie van Torfs, waar deze discussie over gaat. Volgens u zegt Torfs dat 'de periode van vermijden van scandalum slechts een bepaalde periode is in de Kerkgeschiedenis, die nu, met bisschoppen 'nieuwe stijl' voorbij is'. Torfs verweet aan Danneels een exponent te zijn van een aloud systeem. Maar anderzijds lijkt Torfs geen fan te zijn van Léonard. Wie zouden in zijn theorie zoals u die weergeeft dan wel die bisschoppen nieuwe stijl moeten zijn? Ik denk dat Torfs zelf die nog steeds in de toekomst verwacht. Verder wees Reynebeau erop dat er iets rammelt aan dergelijke theorieën. Danneels is geen exponent van een aloud systeem, maar een typisch postconciliaire, zgz. progressieve kerkleider, die onvoldoende inging tegen een bepaalde tijdsgeest; Léonard is wel degelijk een bisschop nieuwe stijl, die van plan is af te rekenen met de lakse houding tegenover allerlei vormen van 'misbruik' (bv. inzake catechese e.d.) en zeker ook met seksueel misbruik.

Nog iets over de kwestie van het scandalum. Uitspraken daarover komen al voor in het evangelie en bij Paulus (het schandaal van het evangelie en het kruis, het geven van schandaal aan 'kleinen', enz.). Zoals u zelf aangeeft, heeft Sint-Thomas (Summa Theol., 2a2ae, qu. 43) een moraaltheologische theorie van het scandalum (ergernis) ontworpen. Zoals ik blijkbaar al te kort aangaf maar u het vervolledigde, is het scandalum opgenomen in het kerkelijk wetboek, dat in 1917 verscheen (zie vnl. can. 2218 en 2222). De theorie van het scandalum luidt volgens u (en Torfs?) blijkbaar: 'Wanneer er in de Kerk een schandaal is, moet te allen prijze voorkomen worden dat dat naar buiten komt en de mensen geschandaliseerd worden'. Ik ben het met u eens dat het na kennisname van de transscriptie van de tapes moeilijk is kard. Danneels ervan vrij te pleiten dat hij die theorie zo heeft toegepast. Maar volgens mij is de theorie zoals ze hier is weergegeven, niet die van Thomas en zelfs niet die van 1917! [zelfs niet die van de codex van 1917, maar slechts een enge interpretatie hiervan.]

NB.: het geven van schandaal aan 'kleinen' [Mk. 9,42 en par.: het vers over de molensteen!]; Sint-Thomas (Summa Theol., 2a2ae, qu. 43) [zie ook Häring, Wet van Christus, II, p. 354-365]; zelfs niet die van 1917! [zelfs niet die van de codex van 1917, maar slechts een enge interpretatie hiervan.]

Thomas maakt een onderscheid tussen het actieve en het passieve schandaal, i.c. resp. het schandalige gedrag van Vangheluwe en de aanstoot die gelovigen daaraan nemen zodat ze zich eventueel zelfs van de kerk afkeren. Vanuit Thomas moet men m.i. de houding van kard. Danneels beoordelen. Het is niet verkeerd dat die het passieve schandaal poogt te vermijden en dus kan men De Dijn (DS van 4 sept.) bijtreden die stelt dat transparantie (zie daarover Adriaenssens in dezelfde DS) niet noodzakelijk ethischer is. Doch een kerkleider moet onmiddellijk - van zodra hij er weet van heeft - het actieve schandaal doen ophouden. Nu zijn veel geëngageerde katholieken van oordeel dat het feit dat Vangheluwe zich bisschop heeft laten wijden zo mogelijk nog schandaliger is dan zijn pedofilie. Blijkbaar was dit ook al sinds lang het oordeel van de neef en diens familie. Volgens de correcte opvatting van het scandalum had Danneels dus met alle mogelijke middelen Vangheluwes ontslag moeten bewerken.

Hoe had Danneels het actieve schandaal kunnen doen ophouden zonder tegelijk een passief schandaal (ergernis) te veroorzaken? Er stonden hem, die idd. geen kerkrechterlijk gezag had over RV, voor zover ik zie drie mogelijkheden ter beschikking. Zoals ik op een ander forum gesteld heb, had hij 'morele dwang moeten uitoefenen op RV om af te treden, en dat kon deze laatste eventueel (met [veronderstelde] instemming van het slachtoffer) zelfs doen om persoonlijke redenen, zodat geen [publiek, 'passief'] schandaal veroorzaakt werd'. Verder had hij als (aarts)bisschop via de nuntius de H. Stoel ('Rome') kunnen informeren. Tenslotte had D. van zijn prerogatief als kardinaal kunnen gebruik maken om onmiddellijk paus Benedictus te contacteren. En nogmaals: dit alles had kunnen gebeuren met vermijding van het publieke schandaal dat er nu wel gekomen is. Geachte Heer Deurinck, mijn bedoeling bij dit alles is om u duidelijk te maken dat Danneels dé Kerk niet is. Ik bestrijd uw foute veralgemening.

Het werk is niet af

In de discussie over de lezersbrief van pr. N. Bethune heb ik reeds pogen aan te tonen dat de heer Deurinck onterechte veralgemeningen maakt. Bv. wat betreft het scandalum heb ik laten zien dat kard. Danneels in flagrante tegenspraak was met wat Thomas van Aquino daarover zegt. De fout die de kardinaal gemaakt heeft en nu dan toch toegeeft, moet niet beschouwd worden als een fout van dé Kerk van alle tijden en plaatsen. Overigens heb ik in navolging van Alex Deurinck het manifest 'Voor een verenigd en solidair België' ondertekend.

Pastoraal misbruik is verweven met de essentie van de Kerk. Erfzonde, de verheven positie van de priester (die na zijn wijding een ander wezen is geworden) de stelling dat de clerus een verheven stand is die dichter bij God staat dan de rest, de biecht die morele macht verleent, de drang om de Kerk tegen de boze buitenwereld te verdedigen en de bescherming van de daders binnen de netwerken van de Kerk zijn een aantal van de elementen in het proces waardoor misbruik binnen de Kerk zo welig tiert.

Ik had nog op Alex Deurinck willen reageren, maar tijdsgebrek heeft dat verhinderd. Deurinck noemt bij herhaling de 'macht' van de clerus een factor in het misbruik. Het is inderdaad zo dat de wijding aan de ambtsdrager (wijdings- en jurisdictie)macht geeft en hier kan misbruik van gemaakt worden. Doch volgens de leer van de Kerk zelf dient die macht die aan de dragers van het kerkelijk dienstambt ('ministerium') verleend wordt, om het Woord, waaraan Deurinck blijkens andere bijdragen van hem veel belang hecht, tot gelding te laten komen. De vraag is dus of het Woord in de Kerk idd. tot gelding komt. Ik ben er van overtuigd dat dit in de Kerk van paus Benedictus en Mgr. Léonard meer gewaarborgd is dan in die van kard. Danneels. Vgl. mijn reactie op de colu

II. De discussie over het rapport-Adriaenssens (vr. 10-9-2010) en de persconferentie van de bisschoppen (ma. 13-9-2010)

Hoe dapper zijn onze bisschoppen?

VAN HET VATICAAN ZAL HET NIET KOMEN

Nee, mijnheer Torfs. Het is niet de taak van het gerecht om 'het geschokte maatschappelijk vertrouwen' in de daders te herstellen. Het is de taak van het gerecht om in alle onafhankelijkheid pedofilie te vervolgen. Dat een politicus van uw strekking het gerecht oproept zich 'bescheiden' op te stellen is een griezelig idee. Ziet u als senator overigens nog andere misdaden, naast pedofilie, waarbij u vindt dat het gerecht zich 'bescheiden' moet opstellen? Of vindt u op dit moment alleen de artikelen in het Strafwetboek over aanranding en verkrachting een beetje al te streng?

Tot driemaal toe heeft Marcel Gielis, Turnhout, op 14 september 2010 een reactie verstuurd, maar ca. 11 u. was die vooralsnog niet verschenen. Maar ineens ca. 11.30 u. verscheen zijn reactie in drievoud:

Het is idd. niet de taak van het gerecht het vertrouwen in de daders te herstellen, maar het gerecht moet wel dringend het vertrouwen van de samenleving in het gerecht zelf herstellen. Operatie Kelk is een totaal fiasco. Wanneer nu de harde waarheid aan het licht is gekomen, is het te danken aan een commissie die door de Kerk is ingesteld. Dat logenstraft alleszins al die speculaties over een grootscheepse doofpotoperatie van de Kerk in samenwerking met het gerecht, die de laatste weken op diverse fora opdoken. Overigens noopt het rapport van de Cie. A. mij enkele van mijn opvattingen over seksueel misbruik in de Kerk te herzien. Wel blijf ik het oneens met Rik Torfs wat betreft een mogelijke bestraffing van Vangheluwe door de paus. Voor zover het kerkelijk recht pauselijk recht is, kan de paus het veranderen of buiten werking stellen. Maar zoals Vaticanum II in Dei Verbum 10 zegt, is de paus en het kerkelijk gezag (en ook het 'systeem') wel altijd onderworpen aan het Woord Gods.

Zie ook wat op 14 september 2010 omstreeks 09:11 Erik W., Linden, en omstreeks 09:36 Alex V., Puurs, eveneens in reactie op Frank G. zeiden.

In reactie op M. Gielis: Op 14 september 2010 omstreeks 11:52, zei Berre Depla, Ieper:

Waarom is operatie Kelk een fiasco ? Er is geen objectieve reden. De Kerk als machtsfactor zal waarschijnlijk alles uit de kast gehaald hebben om die vernedering ongedaan te maken. Dat de Kerk na tientallen jaren van stilzwijgen een meldpunt startte zal enkel ingegeven zijn door noodzaak. Na VGeluwe was er geen weg terug. De rechterlijke macht dient de zaak over te nemen en recht dient te geschieden. Het slachtoffer eist dit volmondig. Waarom zou de kerk hierop een uitzondering moeten vormen ? Iedere burger gelijk voor de wet. Geef aan de keizer wat de keizer toekomt en God wat God toekomt en dat gaat niet over zwart werk (ha). Als gelovige sta ik daar volledig achter. Ik zou het begod niet willen meemaken dat het m'n kinderen overkomt.

In reactie hierop: Op 14 september 2010 omstreeks 13:54, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Wanneer een onderzoeksrechter door de KI verplicht wordt praktisch al zijn in beslag genomen dossiers terug te geven, is de door hem bevolen huiszoeking een volslagen fiasco. Er is geen enkele 'objectieve' reden om dat anders te zien, tenzij u geloof zou hechten aan een of ander scenario à la Dan Brown. Lees dan echter het commentaar van Bart Sturtewagen in DS van 10 sept. En zie ook wat omstreeks 09:11 Erik W., Linden, en omstreeks 09:36 Alex V., Puurs, zeiden op dit forum.

In reactie hierop: Op 14 september 2010 omstreeks 17:40, zei Berre Depla, Ieper:

M'n beste, ik ben géén jurist. Een leek. Echter de zeer korte periode -nog nooit gezien- en in volle vakantieperiode waarbinnen het KI ingrijpt heeft te denken.. De kerk is in Vlaanderen een machtsblok om U tegen te zeggen. Ik zie bovendien ook niet in waar het verkeerd gelopen kan zijn. Andere huiszoekingen voor veel kleinere vergrijpen zijn dikwijls veel omvattender. Ik zie duidelijk wel een tussenkomst van de Heer à la Dan Brown. Hem toch even bellen. Zit warempel stof in voor weer een miljoenenoplage. Zo zouden we toch weer eens het nieuws halen.

In reactie hierop: Op 15 september 2010 omstreeks 08:17, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Ligt het niet meer voor de hand aan te nemen dat de blunders van de onderzoeksrechter zo groot waren dat de KI onmiddellijk moest ingrijpen om nog iets van het aanzien van het gerecht te redden? Uit eigen ervaring weet ik dat er in het gerecht (en ook in de politiek!) zo mogelijk nog meer mis gaat dan in de Kerk. Lees een column daarover: http://www.leerhuislelie.be/actualiteit/Bels%20Lijntje%202.html. Ook kan ik u de lectuur aanbevelen van het 'Blunderboek Justitie' van Renaat Landuyt en van 'De Affaire Justitie' van Walter Van Steenbrugge. Maar deze laatste schijnt zich thans niet goed meer te herinneren wat hij destijds geschreven heeft.

N.B. Toelichting bij de uitspraak dat "het rapport van de Cie. A. mij [noopt] enkele van mijn opvattingen over seksueel misbruik in de Kerk te herzien":

- De zware gevallen van misbruik blijken vele malen talrijker te zijn dan ik dacht.

- Dat laatste doet mij veronderstellen dat wat de Kerk vóór het concilie over seksualiteit verkondigde er meer mee te maken heeft dan ik dacht.

- Maar dit belet niet dat ik nog steeds van oordeel ben dat de snelle vervanging van die 'bedompte' door meer 'libertijnse' opvattingen het misbruik én het zwijgen erover in stand heeft gehouden en dat de uitweg uit de crisis bestaat in de aanvaarding van 'de theologie van het lichaam' van Johannes Paulus II.

- De leer over het ambt als gekarakteriseerd door (wijdings- en jurisdictie)macht evenals de celibaatswet moeten opnieuw overdacht worden.

- De suggestie van Mia De Schamphelaere in Tertio juist na het bekend worden van het geval-Vangheluwe om het diakenambt open te stellen voor vrouwen moet verder theologisch onderbouwd en met kracht verdedigd worden. Ik bereid daarover een artikel voor.

Op 14 september 2010 omstreeks 14:40, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Op een ander forum heb ik reeds toegegeven dat 'het rapport van de Cie. A. mij [noopt] enkele van mijn opvattingen over seksueel misbruik in de Kerk te herzien'. De zware gevallen van misbruik zijn vele malen talrijker en dat misbruik is op zijn hoogtepunt 10 à 15 jaar vroeger dan ik dacht. Dat laatste doet mij veronderstellen dat wat in de Kerk vóór het concilie over seksualiteit verkondigd werd er meer mee te maken heeft dan ik dacht. Maar dit belet niet dat ik nog steeds van oordeel ben dat de snelle vervanging van die 'bedompte' door meer 'libertijnse' opvattingen het misbruik én het zwijgen erover in stand heeft gehouden en dat de uitweg uit de crisis bestaat in de aanvaarding van 'de theologie van het lichaam' van Johannes Paulus II. De suggestie van Mia De Schamphelaere in Tertio om het diakenambt open te stellen voor vrouwen moet verder theologisch onderbouwd en met kracht verdedigd worden. Ook in andere opzichten moet de leer over het ambt opnieuw doordacht worden.

In reactie hierop: Op 14 september 2010 omstreeks 15:54, zei Marc Depuydt, Kessel-Lo (Leuven):

Het diakenambt moet niet open gesteld worden voor vrouwen want in de eerste tijden waren er reeds diakonessen. Het is de Kerk als instituut die het afgeschaft heeft door het enkel voor te houden voor de mannen. Het moet dus niet verder theologsich onderbouwd worden maar wel met kracht verdedigd worden. Maar ja, de Kerk als instituut is altijd een mannenbastion geweest. De Anglicaaanse Kerk staat op dat gebied veel verder dan de Katholieke Kerk

In reactie hierop: Op 15 september 2010 omstreeks 07:45, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Omdat het kerkelijk leergezag (o.a. de H. Stoel) er niet van overtuigd is dat er vroeger een echt vrouwelijk diaconaat bestond (zie http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/cti_documents/rc_con_cfaith_pro_05072004_diaconate_fr.html, chapitre II, IV. Le ministère des diaconesses), is er op historisch en zeker op theologisch vlak nog werk aan de winkel. Zo moet aangetoond worden dat het een zinvolle mogelijkheid is het vrouwelijk diaconaat in te voeren, zelfs als het vroeger nooit in die nieuw ingevoerde vorm bestaan heeft. Of de Anglicaanse Kerk 'verder' staat dan de R.-K. Kerk? Door mijn studie van de geschiedenis ben ik er - zoals Newman - wel van overtuigd geraakt dat de R.-K. Kerk meer trouw is aan de Traditie (dus aan het Woord van God) dan de Anglicaanse Kerk. Dat geldt ook voor de kwestie van de priesterwijding van vrouwen. Maar de diakenwijding van vrouwen is een mogelijkheid om het mannenbastion te slopen.

'Onfeilbare' paus erkent fouten

Goede reacties van Guy Deneire, Uitkerke; Rob Lemeire, Brussel en Dirk B., Antwerpen.

De Clerck roept slachtoffers op om zich tot justitie te wenden

Scheiding tussen Kerk en Staat impliceert m.i. dat het parlement zich moet beperken tot de vraag of Justitie in deze goed gefunctioneerd heeft, niet of de Kerk goed gefunctioneerd heeft. Indien niet, dan moeten er maatregelen en aanbevelingen komen om Justitie in het vervolg beter te laten functioneren. Scheiding tussen Kerk en Staat wil ook zeggen dat de politiek zich ervan onthoudt te oordelen en te veroordelen, ook niet ten aanzien van Vangheluwe en Danneels. En een luisterend oor bieden aan de slachtoffers, dat lijkt mij al helemaal niet de taak van het parlement, daar hebben we welzijnswerkers voor. Waar deze slachtoffers alvast niets aan hebben is aan politiekers die hun nummertje komen opvoeren omdat er veel camera's in de buurt zijn.

In reactie hierop: Op 17 september 2010 omstreeks 21:46, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Ik ben het praktisch volledig eens met deze reactie. Maar dat belet niet dat het parlement een algemeen maatschappelijk probleem kan aanpakken en onderzoek kan doen naar (seksueel) misbruik in/van gezagsrelaties. Deels op grond van eigen ervaring denk ik dat er - nu het gebeurd is in de Kerk - dringend onderzoek moet gedaan worden naar seksueel misbruik bv. in de sport, in de psychotherapie en andere sectoren van de gezondheidszorg, in het (officieel en niet-confessioneel onderwijs = buiten het katholiek onderwijs; dat laatste is reeds voldoende in het vizier gekomen), in de jeugdzorg en -bewegingen, enz. Ik zou dus pleiten voor het CD&V-voorstel!

Gelovigen aan het woord

Reactie op Hans van Crombrugge, geschreven op 20 september 's morgens vroeg, maar blijkbaar wegens een technisch mankement niet gepubliceerd geraakt:

Hans van Crombrugge krijgt van mij felicitaties voor zijn moedig ietwat tegendraads opiniestuk. Toch wil ik ook een kanttekening maken. Van pedofilie in de Kerk heb ik weet sinds de jaren 60. Maar ik denk dat ik mij niet schuldig moet achten. En dat komt omdat ik als 20-jarige student in 1968 geen verweer had tegen iemand zoals de door HvC genoemde prof. De Batselier of bv. Jos van Ussel wiens boek over de geschiedenis van het seksuele probleem ik toen las. Dat ik tegen de (toen!) politiek correcte opvattingen die sinds de jaren 60 verspreid werden kon ingaan, kwam slechts enige tijd later, begin jaren 70, toen ik aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte studeerde. Maar degenen die probeerden de daar gevormde overtuigingen bv. in de catechese ingang te doen vinden, werden het slachtoffer van ostracismen vanwege de linkse kerk, waartoe ik ook de zgz. progressieven in de katholieke Kerk reken. In deze linkse kerk gold toen als dogma dat pedofilie evenzeer als homofilie acceptabel was.

III. De discussie over de uitspraak van Mgr. De Kesel over wijding van gehuwde mannen en van vrouwen (18-19 sept. 2010)

‘Afschaffing celibaat kan misbruik oplossen'

OPROEP BISSCHOP DE KESEL POSITIEF ONTHAALD IN KATHOLIEKE KRINGEN

Op 20 september 2010 omstreeks 08:12, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Zoals Mgr. De Kesel en Mgr. Hoogmartens wil ik pleiten voor de wijding van gehuwde mannen. Ik zou wel willen stellen dat de bisschoppen duidelijk moeten communiceren over de wijding van vrouwen. Wijding van vrouwen tot priester is krachtens goddelijk recht onmogelijk en daar kunnen ook paus en bisschoppen niets aan veranderen. Wel mogelijk is de diakenwijding en ik wil mij dus aansluiten bij het pleidooi van Mia De Schamphelaere in Tertio om het diaconaat open te stellen voor vrouwen. Door het motu proprio http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/apost_letters/documents/hf_ben-xvi_apl_20091026_codex-iuris-canonici_lt.html (diaken handelt niet zoals bisschop en priester 'in persona Christi') heeft paus Benedictus XVI de weg vrijgemaakt voor het vrouwelijk diaconaat. En zoals ik al betoogde in Tertio in 2006 krijgt de vrouw door de diakenwijding een volwaardig ambt, zodat zij in de Kerk ook hoge bestuursfuncties, die wijdings- en jurisdictiemacht veronderstellen, kan uitoefenen.

Op 20 september 2010 omstreeks 10:05, zei Chantal V., Stekene:

Goddelijk recht welk goddelijk recht? De bijbel is geschreven door keizer Constantijn een romeinse keizer,die zich pas laten dopen heeft op zijn 40, God heeft dit niet geschreven! de kerk heeft en onderdrukt nog steeds de vrouw door middel van een boek geschreven door en voor mannen om hun macht over de vrouw te behouden . Met jullie gezeik over de bijbel net of het door god geschreven zou zijn. elk geloof is een manier om mensen te onderdrukken!

Op 20 september 2010 omstreeks 08:17, zei Katinka Hoveling-Lacour, Brugge:

Kan iemand dat ' krachtens goddelijk recht' wat verduidelijken?

Op 20 september 2010 omstreeks 10:09, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Wanneer een instelling kan teruggevoerd worden op Jezus zelf (bv. de Eucharistie), zegt men dat die instelling bestaat krachtens goddelijk recht. Daartegenover staan instellingen die op een zeker ogenblik in de geschiedenis door de Kerk zijn ingevoerd (bv. praktijken ivm. vasten en vleesderven: het voorbeeld dat mijn onderwijzers destijds gaven in de catechismusles); dat zijn instellingen van 'menselijk' recht, wat betekent dat het kerkelijk gezag de macht heeft die te veranderen of zelfs af te schaffen. In Ordinatio Sacerdotalis (1994) heeft de paus echter duidelijk gezegd dat het exclusief mannelijk priesterschap behoort tot de goddelijke constitutie van de Kerk en dat hij daar dus geen macht over heeft. Een kerkhistoricus van Louvain-la-Neuve, Roger Gryson, had in het begin van de jaren 70 aangetoond dat vanaf het begin van haar geschiedenis de Kerk uit trouw aan haar Stichter het priesterschap aan mannen moest voorbehouden.

NB. Ik wou hier nog wat aan toevoegen, maar wegens plaatsgebrek heb ik dat uitgesteld tot in een tweede deel van mijn antwoord; door de reactie van Alex Deurinck, waarop ik dan weer gerepliceerd heb, is dat vooralsnog niet gepubliceerd geraakt:

Waarom de priester een man moet zijn, had de paus reeds in Mulieris Dignitatem (1988) aangegeven: de priester moet Christus uitbeelden en tegenwoordig stellen als bruidegom van de Kerk en dus speelt (anders dan bij de Anglicanen) het geslacht wel degelijk een rol. Niemand minder dan Hildegard van Bingen heeft in haar zeer symbolische theologie in de 12de eeuw reeds hetzelfde verkondigd.

Op 20 september 2010 omstreeks 10:15, zei Alex Deurinck, Antwerpen:

Dus is de discussie op voorhand futiel. Ergo: afleidingsmaneuver.

Op 20 september 2010 omstreeks 11:12, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Geachte Heer Alex (= San zoals op de RTBf?) Deurinck, het klopt dat de paus in 1994 gezegd heeft dat het exclusief mannelijk priesterschap niet ter discussie kan gesteld worden. Maar dat betekent niet dat iedere discussie over de betekenis van de uitspraak van 1994 zinloos of futiel is. Die uitspraak is nl. verbonden met de theologie van het lichaam die Johannes Paulus II vanaf het begin van zijn pontificaat in 1978 verkondigd heeft. Ik denk dat in die theologie, die zeer trouw is aan het Woord, zowel de seksuele moraal uit de tijd van het masturbatiecomplex, die idd. veel schade heeft berokkend, als de bedenkelijke modernistische, min of meer libertijnse opvattingen, die sinds de jaren 60 ook in de Kerk zijn doorgedrongen (zie bv. 'De Paradijs Ervaring' van Luc Versteylen), overstegen worden. De receptie van de zeer bijbelse theologie van het lichaam - en van de seksualiteit - van Johannes Paulus II biedt een uitweg uit de crisis waarin de Kerk is terechtgekomen. Mhgr., Marcel Gielis.

Op 20 september 2010 omstreeks 13:38, zei Jo Switten, Genk:

Marcel, god, als die al bestaat, is vast en zeker een vrouw. Men zou u voor de CGKR moeten slepen voor uw discriminerende uitspraken...

Op 20 september 2010 omstreeks 14:48, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Het CGKR, dat voor mijn part tegen mij kan optreden als het dat niet laten kan, is onzijdig. U heeft blijkbaar problemen met het geslacht van de woorden. Dat blijkt ook uit wat u zegt over 'god'. Het staat u natuurlijk vrij niet te geloven in God, maar wel in een godin. Maar als ik eerlijk probeer de bijbel te interpreteren, kan ik niet anders dan besluiten dat de God van de joods-christelijke traditie Vader is. En als theoloog probeer ik dan te bedenken waarom dat zo is en wat daaruit volgt, bv. in de ambtstheologie. Ik meen te weten dat om dezelfde reden als de RK Kerk geen vrouwelijke priesters heeft, de orthodoxe joden geen vrouwelijke 'chazaniem' toelaten. Let u dus maar op dat u niet zou kunnen aangeklaagd worden wegens antisemitisme. En meer algemeen: ik denk dat vele instanties er goed zouden aan doen op te houden de godsdienstvrijheid met de voeten te treden zoals bv. minister De Clerck gedaan heeft in DM van 15 september. Daar zou het parlement moeten tegen optreden!

In reactie hierop: Op 21 september 2010 omstreeks 06:37, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Sinds lang weet ik dat er onder de priesters wat Alex Deurinck noemt 'occasionele pedoseksuelen' zijn. Daarom leg ik i.t.t. paus Benedictus en Mgr. Léonard - ondanks mijn grote waardering en zelfs bewondering voor deze beide kerkleiders en religieuze denkers - wel degelijk een verband tussen celibaat en schandalen van seksueel misbruik in de Kerk. Ik ben dan ook van oordeel dat gehuwde mannen moeten kunnen priester gewijd worden. Dit zou de keuze voor het celibaat door degenen die zich als ongehuwde laten wijden veel zuiverder en tot een krachtiger teken maken. Overigens denk ik dat het rapport van de Cie.-A. dringend een kritische analyse behoeft. Er is m.i. enige tegenspraak tussen Peter Adriaenssens in Tertio vorige week en Karlijn Demasure in DS van 18 sept.: zijn de daders in meerderheid 'mensen met een pathologische persoonlijkheid' (P.A.) of zijn het priesters en religieuzen 'die door omstandigheden tot pedoseksueel misbruik gedreven' zijn (K.D.)?

Léonard houdt vast aan verplicht celibaat

Beter nog even zwijgen over het celibaat

GEEN MIRAKELOPLOSSING TEGEN MISBRUIK

Op 21 september 2010 omstreeks 10:05, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Wat professor Kurt Martens schrijft over het priesterschap van de vrouw is volledig correct. De apostolische brief (geen encycliek!) Ordinatio Sacerdotalis (1994) is de definitie weliswaar niet van een dogma, maar wel van een katholieke waarheid, d.i. een uitspraak die logisch of historisch zodanig verbonden is met een (al dan niet gedefinieerd) dogma dat men die uitspraak niet kan ontkennen zonder tegelijk dat dogma te ontkennen. Zie mijn bijdragen aan de discussie van gisteren over het artikel 'Afschaffing celibaat kan misbruik oplossen'. De meest voorkomende reden waarom iemand als docent geweigerd wordt aan een kerkelijk erkende theologische faculteit, is sinds 1994 dat hij of zij Ordinatio Sacerdotalis bestrijdt. Ook daarom zou het goed zijn dat de bisschoppen over de kwestie van wijding van vrouwen duidelijk zouden communiceren.

Op 21 september 2010 omstreeks 12:48, zei Paul V., Tessenderlo:

Als onze bisschoppen weten wat hier staat, en dat moogt ge toch verwachten, dan zouden ze moeten nalaten zulke meningen te verkondigen. Zij weten dat zij dit niet kunnen waarmaken, dus praten ze de alleen maar de mensen naar de mond. Zij zullen nog jarenlang bevraagd worden over wat zij nu met hun uitspraken hebben bereikt of nog gaan doen. Ik ben niet tegen gehuwde priesters maar als ge ziet wat er vandaag met huwelijken gebeurt, en met de kinderen uit een huwelijk, dan krijgt de kerk te maken met gescheiden priesters en verlaten vrouwen, vreemdgaande priesters, hertrouwde priesters, verlaten kinderen. Diakens die hun huwelijk of de kerkelijke voorschriften niet meer zien zitten treden uit. Simpel.

...het debat over de vrouwenwijding is in 1994 door de brief Ordinatio sacerdotalis afgesloten en deze uitspraak behoort tot de categorie onfeilbare uitspraken. Is dit wel een juiste interpretatie van de onfeilbaarheid van de paus ?

's Nachts had ik hierop een reactie verstuurd, waarin ik verwijs naar mijn eerdere reactie op Marc Depuydt, maar deze tweede bijdrage was 's anderendaags 's morgens nog niet gepubliceerd, zodat ik een tweede versie verstuurde. Dan verschenen ineens beide versies zowat tegelijkertijd:

Op 22 september 2010 omstreeks 08:37, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Dit is een zeer juiste interpretatie van de leer over de onfeilbaarheid van de paus. Zie op dit forum mijn reactie op de reactie van Marc Depuydt uit Kessel-Lo (op 21 september 2010 omstreeks 08:57).

Op 22 september 2010 omstreeks 00:26, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Ja, dit is een juiste interpretatie van de leer over de onfeilbaarheid van de paus! Zie op dit forum een eerdere reactie van mij.

Wat zullen ze in Rome denken?

DE PROGRESSIEVEN MOGEN HET WEER VERGETEN

Op 22 september 2010 omstreeks 10:02, zei Mon Steyaert, Mesen:

Wie zijn dan die clubleden, Luc, die in deze recht van spreken zouden hebben ? De 'rechtgelovigen' ? Volgens het Evangelie, als je goed tussen de lijnen leest, zijn dat mijns inziens alle mensen van goede wil, alle mensen die door Gods genade getroffen in zijn bestaan geloven, alle zoekers naar de waarheid ! Als alleen maar zij die gezagsgetrouw aan de vele rokken van zichzelf 'onfeilbaar' verklaarde 'geestelijken' blijven hangen stem in dit kapittel zouden hebben, kunnen er ook geen profeten meer opstaan en kan de Geest ook niet meer waaien waar hij - of zij want net als de engelen heeft ook God geen geslacht - wil. Als ik uw tekst nog eens overloop, begrijp ik dat je duidelijk niet buiten 'machtsstructuren' kan. Laat een gelovig anarchist - zo zie je maar dat ook ik graag alle belangrijke details vermeld zie - nog twee zaken vooropstellen : allen zijn geroepen en delen in de totale waarheid, maar - met Brassens - 'plus de quatre on est con'. Verder een mooie nazomerdag. Hartelijk !

Op 22 september 2010 omstreeks 10:36, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Ik heb wel de stellige indruk dat mensen zoals Patrick Loobuyck slecht geplaatst zijn om Kurt Martens te kapittelen, niet omdat zij geen clublid zijn, maar wel omdat het hen ontbreekt aan voldoende kennis van en begrip voor de zaken die ter discussie staan. Zie wat ik in mei schreef o.a. over een opiniestuk van Patrick Loobuyck in De Morgen van 30 april 2010: http://www.leerhuislelie.be/2.%20Kerk%20en%20geloof/celibaat%20en%20seksueel%20misbruik.htm . Ik wil wel nog laten opmerken dat ik o.a. onder invloed van het rapport-Adriaenssens bepaalde opvattingen die ik in mei verwoordde, ondertussen wat bijgesteld heb. Wel denk ik dat dat rapport dringend nog een degelijke analyse behoeft. Elders heb ik al gewezen op een tegenspraak tussen voorzitter Peter Adriaenssens en commissielid Karlijn Demasure in de interpretatie van het rapport, juist ook wat betreft de rol van het celibaat bij het seksueel misbruik in de Kerk.

De discussie over het celibaat wordt al overvleugeld door de discussie of de discussie nu wel relevant is. Het ware beter na te denken over het mysterie van generaties progressieven en moedigen in de Kerk die al jaren zien dat de Kerk (instituut) niet in staat is tot essentiële wijzigingen en toch telkens terug naar de schaapstal keren ook al weten ze dat de Kerk steeds voor de macht kiest en nooit voor het Woord. Als je een discussie probeert met een 'stoutmoedige progressief' dan is het einde altijd: 'Ja maar, gij wilt de Kerk vernietigen.' Einde discussie.

Loobuyck pleit voor een betere sociaal-structurele analyse van de huidige kerkelijke problematiek. Heel juist. Maar waar en hoe zouden we daarmee moeten beginnen? Daarvoor levert zijn bijdrage geen nuttige bijdrage, integendeel. Eerst schrijft hij dat er 'natuurlijk' geen oorzakelijk verband is tussen celibaat en kindermisbruik.(In werkelijkheid is er zelfs geen aantoonbare en significante correlatie tussen beide variabelen.) Dan vervolgt hij dat het celibaat wel een stuk is van het huidige kerkelijke probleem. Welk stuk? Een gevolg, een symptoom? En welk probleem? Vermoedelijk bedoelt hij 'van het hele probleem'. Van de verwrongen seksualiteit, van de misplaatste macht van de kerk, kortom van de hele 'fruitmand'. Door alles in verband te brengen met alles maakt hij een structurele analyse nog moeilijker dan ze al is. Onze theologen krijgen een te schrale menswetenschappelijke opleiding. Kennelijk scoren moraalfilosofen op dit punt niet veel beter.

Op een of ander forum heb ik een vergelijking gelezen tussen de houding van de media tgo. seksueel misbruik in de Kerk en die tgo. criminaliteit bij allochtonen. Iemand stelde dan in zijn repliek dat de Kerk zelf voor de multiculturele samenleving was. Ik geloof dat het Berre Depla was. Ik zou hem daarin dan moeten bijtreden.

Kerk

Kurt Martens heeft de bisschoppen De Kesel, Hoogmartens en, ongenoemd ook Bonny, terechtgewezen omdat ze de celibaatsverplichting voor priesters ter discussie stellen (DS 21 september).

Dat er geen verband is tussen misbruik van jongeren door priesters en de celibaatsverplichting is natuurlijk larie. Er zijn inderdaad ook andere redenen, maar het is belachelijk het verband met de celibaatsverplichting te ontkennen.

Hij brengt ook de wijding van vrouwen ter sprake. Hij zegt dat de discussie daarover door de brief Ordinatio sacerdotalis in 1994 is afgesloten; en dat deze uitspraak behoort tot de categorie onfeilbare uitspraken. Dat die brief tot de categorie onfeilbare uitspraken behoort is eenvoudig niet waar. Men noemt een uitspraak onfeilbaar als men er geen deugdelijke argumenten meer voor heeft.

En weigeren vrouwen tot het priesterambt toe te laten is doodgewoon een onverantwoorde, ja zondige discriminatie.

Allerlei hooggeplaatste kerkleiders hebben de jongste jaren domme uitspraken gedaan over seksualiteit. De Kerk zou er beter aan doen er nu een tijdje het stilzwijgen over de bewaren. En het wordt tijd dat men eens zeer aandachtig de evangelies gaat lezen, over de manier waarop Jezus met de mensen omging.

Prof.em. Antoon Schoors

Op 25 sept. ca. 11 u. heb ik geprobeerd volgende reactie te verzenden, maar dat lukte blijkbaar niet:

Omdat ik enkele jaren geleden mij nogal grondig heb verdiept in de kwestie van het statuut van uitspraken van het kerkelijk leergezag (zie M. Gielis, 'The Magisterium and Catholic truths. Ad Tuendam Fidem (1998) in historical-theological perspective', in: D. Nauer, R. Nauta, en H.P.J. Witte, eds., Religious Leadership and Christian Identity, Münster: LIT, 2004, p. 39-54; Nederlandse vertaling: http://www.leerhuislelie.be/2.%20Kerk%20en%20geloof/leergezag.htm), voel ik mij genoopt in reactie op het artikel van prof. Antoon Schoors in de rubriek 'Waarde Redactie' van 24 sept. 2010 zeer duidelijk te stellen dat Kurt Martens het wat betreft Ordinatio sacerdotalis volledig bij het rechte eind heeft. Het gaat hier wel degelijk om een onfeilbare uitspraak! Ik denk dat het van belang is jonge theologen dienaangaande niet te misleiden. De meest voorkomende reden waarom iemand als docent geweigerd wordt aan een pauselijk erkende theologische faculteit is de bestrijding van OS.

IV. De discussie over het nieuwe centrum voor erkenning, heling en verzoening

Erkenning, heling en verzoening

WAARHEIDSCOMMISSIES ZIJN NOG ZO SIMPEL NIET

Op 26 september 2010 omstreeks 08:12, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Sinds het bekend worden van de zaak-Vangheluwe beleven we een ware hetze tegen de Kerk. Nochtans zou men uit een artikel zoals dat van Huyse moeten besluiten dat de Kerk van alle instellingen in de samenleving er het het minst slecht van afbrengt. De Cie.-A., die blijkbaar wereldwijd een voorbeeldrol vervult, was immers een kerkelijke commissie. Het Belgische gerecht daarentegen staat in heel de wereld voor schut als volkomen onbekwaam (zie wat H. zegt over de reactie van Hayner op de inval in het kantoor van prof. Adriaenssens) en verdient dus veeleer dan de Kerk een grondige doorlichting. Die zou dan moeten uitgevoerd worden door een parlementaire onderzoekscommissie, maar daartoe zijn de Belgische politici volgens H. en Torfs niet bekwaam. Terloops vernemen we van H. dat het seksueel misbruik in bv. leger, sportclubs, zorginstellingen ook zou moeten onderzocht worden, maar wat dat betreft staan we nog nergens. De Kerk van Ratzinger en Léonard blijkt zowaar een lichtend voorbeeld te zijn!

Op 26 september 2010 omstreeks 08:46, zei Berre Depla, Ieper:

Dat er werk is binnen justitie in een understatement maar dat wil niet zeggen dat éénieder zijn eigen rechtbankje mag oprichten wat duidelijk hetgeen is waar de kerk op aanstuurt. Ze zet zichzelf buiten de rechtstaat. Meer : de kerk heeft in deze nogmaals bewezen welke prominente rol ze speelt binnen de maatschappij als machtsblok. Om een opstartend onderzoek binnen amper twee maanden terug naar af te sturen moet je meer dan de helft van het land in je zakken zitten hebben. Er zit niemand nog in de kerk maar de macht is onaangetast. En daarover gaat het in deze of je nu gelovige bent of niet. Het is en blijft een machtstrijd en het wordt ook op deze manier gespeeld. Kindermisbruik of niet.

Op 26 september 2010 omstreeks 09:55, zei Marcel Gielis, Turnhout:

De Kerk heeft volgens de Belgische grondwet het volste recht haar eigen rechtbank op te richten. Het verschil met het Ancien Régime bestaat erin dat door de scheiding van kerk en staat deze rechtbank geen beroep meer kan doen op de wereldlijke arm en dus nog maar alleen macht heeft over degenen die zich vrijwillig aan haar onderwerpen. De Kerk stelt zich helemaal niet buiten de rechtsstaat, want degenen die zich onderwerpen aan het kerkelijk recht, blijven ook nog altijd onderworpen aan het wereldlijk recht. Anders dan in het Ancien Régime belet thans niets de Belgische justitie op te treden tegen een priester die volgens de Belgische wet een misdrijf begaan heeft. Dat het gerecht er niet in geslaagd is gebruik te maken van wat dankzij de Cie.-A. aan het licht is gekomen, heeft het enkel en alleen te wijten aan zijn eigen onbekwaamheid. Uw aantijgingen als zou de Kerk daarin een rol gespeeld hebben, zijn volledig uit de lucht gegrepen en tonen vooral uw onwetendheid inzake de Kerk aan.

Tot op zekere hoogte gaat uw vergelijking van kerk en duivenbond idd. op. En er zijn idd. canonisten die bedenkingen hadden bij die overeenkomst tussen de Cie.-A. en het gerecht. In het rapport zijn die trouwens overgenomen. Maar uiteindelijk moet waarschijnlijk iedere vertrouwensarts en psychiater (zoals Adriaenssens!) die weet krijgt van misbruik een afweging maken over het al dan niet inschakelen van het gerecht. En in principe is een huiszoeking bij zo iemand ook niet onrechtmatig. Maar bij Operatie Kelk zijn blijkbaar grote procedurefouten gemaakt. Wat de neutraliteit van de Cie.-A. betreft: ik zou zeggen dat het harde rapport erop wijst dat de Cie. voldoende onafhankelijk was van het kerkelijk gezag. Maar ik heb al gewezen op een tegenspraak tussen Adriaenssens en Demasure juist wat betreft de kwestie 'pedocriminelen of occasionele pedoseksuelen' en dus ook de rol van het celibaat. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat u daarvan vindt.

Op uw bijdrage van 26 september 2010 omstreeks 17:41 heb ik gisterenavond ook al een reactie opgestuurd; hopelijk verschijnt die nog. De reden waarom Operatie Kelk door de KI nietig werd verklaard ligt toch voor de hand: een onderzoeksrechter moet bij een uitzoeking gericht op zoek gaan naar een bewijs en niet een hele inboedel meenemen in de hoop ergens een aanwijzing te vinden van een crimineel feit. Het hele gedoe eer het vonnis van de KI werd bekendgemaakt wijst op duistere machinaties binnen het gerecht zelf, te vergelijken met wat gebeurde tijdens de Fortiszaak. Toen al heb ik een artikel geschreven: 'Ook het gerecht verdient een grondige doorlichting'. Zie ook http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=KV2VJ6P0 'Onderzoeksrechter schond briefgeheim'. Overigens is in uw hypothese het gerecht zelf formidabel corrupt: richt dan uw pijlen allereerst op deze corrupte instelling. Volgens mij is het gerecht echter niet zozeer corrupt, maar bovenal dom (zie grafschennis!).

Beloofde bijdrage over Kerk en seks: Van pedofilie in de Kerk heb ik weet sinds de jaren 60. Maar ik denk dat ik mij niet schuldig moet achten. En dat komt omdat ik als 20-jarige student in 1968 geen verweer had tegen iemand zoals de door HvC genoemde prof. De Batselier of bv. Jos van Ussel wiens boek over de geschiedenis van het seksuele probleem ik toen las. Dat ik tegen de (toen!) politiek correcte opvattingen die sinds de jaren 60 verspreid werden kon ingaan, kwam slechts enige tijd later, begin jaren 70, toen ik aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte studeerde. Maar degenen die probeerden de daar gevormde overtuigingen bv. in de catechese ingang te doen vinden, werden het slachtoffer van ostracismen vanwege de linkse kerk, waartoe ik ook de zgz. progressieven in de katholieke Kerk reken. In deze linkse kerk gold toen als dogma dat pedofilie evenzeer als homofilie acceptabel was.

Vervolg van een eerdere reactie: Ik hecht veel belang aan de pauselijke uitspraak van 1994 over vrouwenwijding omdat die verbonden is met de theologie van het lichaam die Johannes Paulus II vanaf het begin van zijn pontificaat in 1978 verkondigd heeft (destijds nog integraal gepubliceerd in GvA!). Ik denk dat in die theologie, die zeer trouw is aan het Woord (waarvan Alex Deurinck terecht bij herhaling gesteld heeft dat het boven de Kerk staat), zowel de seksuele moraal uit de tijd van het masturbatiecomplex, die idd. veel schade heeft berokkend, als de bedenkelijke modernistische, min of meer libertijnse opvattingen, die sinds de jaren 60 ook in de Kerk zijn doorgedrongen (zie bv. 'De Paradijs Ervaring' van Luc Versteylen; verbazingwekkend dat daar nog geen kinderpornojager over gestruikeld is i.p.v. over een onschuldige foto op de PC van kard. Danneels), overstegen worden. De receptie van de zeer bijbelse theologie van het lichaam - en van de seksualiteit - van Johannes Paulus II biedt een uitweg uit de crisis waarin de Kerk is terechtgekomen.

Zoals ik al zei in mijn vooralsnog niet gepubliceerde reactie op uw bijdrage van uw bijdrage van 26-9-2010 ca. 17:41 heeft de Kerk krachtens de grondwet het recht om een eigen rechtbank in te stellen voor degenen die er zich willen onderwerpen (zie wat Alex Deurinck daarover zegt!). Dat onttrekt hen geenszins aan de wereldlijke rechter. Wanneer die er niet in slaagt over hen recht te spreken, is dat te wijten aan zijn eigen fouten. Zolang een ingreep van 'hogerhand' niet aangetoond is, blijf ik zeggen dat die voortspruit uit uw fantasie. Als juist is wat u zegt over het proces-L&H, is het ook alweer op de eerste plaats het gerecht zelf dat in de fout is gegaan, zoals in de Fortiszaak Londers, die zoals achteraf is gebleken niet in staat was orde op zaken te stellen in zijn eigen korps, door zijn brief aan de kamervoorzitter danig boter op zijn hoofd heeft, want dat was pas een schending van de scheiding der machten.

Beste Stefaan. De pauselijke uitspraak van 1994 betreft de wijding van vrouwen tot priester. Zoals jij als lezer van Tertio wel weet, heb ik in 2006 en heeft recent n.a.v. de pedofilieschandalen Mia De Schamphelaere in dat blad gepleit voor de diakenwijding van vrouwen. Door de diakenwijding krijgt de vrouw een volwaardig ambt, zodat zij in de Kerk ook hoge bestuursfuncties, die wijdings- en jurisdictiemacht veronderstellen, kan uitoefenen en kan zij - zoals in 2006 in Tertio stond - zelfs kardinaal worden. Door het motu proprio http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/apost_letters/documents/hf_ben-xvi_apl_20091026_codex-iuris-canonici_lt.html (diaken handelt niet zoals bisschop en priester 'in persona Christi') heeft paus Benedictus XVI de weg vrijgemaakt voor het vrouwelijk diaconaat. Bij het pleidooi voor de diakenwijding van vrouwen wil ik dankbaar gebruik maken van de argumenten die jij aandraagt vanuit de seksuologie. Zsm. meer over 'De Paradijs Ervaring'. Mhgr.!

De kern van uw betoog is natuurlijk correct. Ik volg u volledig.. De kerk heeft het recht een eigen rechtbank in te stellen zoals, met alle permissie, de orde van Geneesheren of de sportbonden dit kunnen. In die zaken is het natuurlijk soms koffiedik kijken wat al of niet mag en wie het hier in deze rechtstaat voor het zeggen heeft. Justitie is natuurlijk een broos iets als er belangen van sterke groepen gevrijwaard dienen te worden. Dan wordt het een speelbal ; een schijnvertoning. Soms is in deze fictie meer realiteit dan we het zouden willen. Het echte leven is nog altijd spannender dan de film.

Geachte Heer Depla, eigenlijk zijn we het eens over de lamentabele toestand in het Belgische gerecht, dat idd. dingen doet die - op een voor mij haast ongelooflijke wijze - de fictie overtreffen. De vraag is wat wij als welmenende burgers daaraan kunnen doen. Ik denk dat we moeten terugkomen op het uitgangspunt van onze discussie: het artikel van prof. Huyse. Die sprak over een parlementaire onderzoekscommissie, maar daarin hebben de prof en zijn collega Rik Torfs, ook senator, geen vertrouwen. Daaruit blijkt pas ten volle hoe erg de situatie niet alleen in het Belgische gerecht, maar ook in de politiek is! In een democratie is het parlement de hoogste macht, die - zoals blijkt uit de 'onwettige' verkiezingen van juni ll. - uiteindelijk zelfs oordeelt over uitvoerende én rechterlijke macht. Dus: laten we onze volgens H. en T. onbekwame politici aanmanen zich zoals de Kerk tot het uiterste in te spannen en via een parlem. onderzoekscommissie orde op zaken te stellen. Zsm. meer. Mhgr.!

Kuisheid en verkrachting

Alex Deurinck stelt hier een fundamenteel probleem aan de orde, want het ambt wordt in de R.-K. Kerk idd. bepaald vanuit een macht die de ambtsdrager heeft en de leek niet. Ik heb zelf lange tijd met dat probleem geworsteld en het resultaat van die worsteling is een artikel dat ik samen met mijn collegae proximi geschreven heb: J.Jacobs, T.Akerboom & M.Gielis, 'The leading role of the ecclesiastical ministry: Exercise of power or willingness to serve?', in: H.Roebben & L.van der Tuin, eds., Practical theology and the interpretation of crossing boundaries: Essays in honour of Professor M.P.J. van Knippenberg, Münster: LIT, 2003, p. 39-61; Nederlandse vertaling: http://www.leerhuislelie.be/2.%20Kerk%20en%20geloof/leidingsambt.htm . Het ambt met zijn wijdings- en jurisdictiemacht 'dient' om het Woord (waar ook Alex Deurinck herhaaldelijk op wijst) tot gelding te laten komen. Ondanks alles geloof ik - en stel ik als geëngageerde leek ook vast - dat dat in de Kerk toch nog altijd gebeurt.

Sinds kard. Simonis zei "Wir haben es nicht gewusst", stel ik mij de vraag waarom ook geëngageerde leken zoals ik, die van misbruik in de Kerk weet heb sinds de jaren 1960, zwegen (vooral tgo. een bisschop!). Mijn antwoord luidt enigszins anders dan dat van Zinzen. In 1968 had ik als 20-jarige student in Leuven geen verweer tegen bv. prof. Steven De Batselier of ook Jos van Ussel wiens boek over de geschiedenis van het seksuele probleem ik toen las. Dat ik tegen de politiek correcte opvattingen die sinds die tijd verspreid werden kon ingaan, kwam slechts enige tijd later, begin jaren 70, toen ik aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte studeerde. Maar degenen die probeerden de daar gevormde overtuigingen bv. in de catechese ingang te doen vinden, werden in die tijd het slachtoffer van ostracismen vanwege de linkse kerk (waartoe ik ook de zgz. progressieven in de R.-K. Kerk reken), die toen zowat als dogma stelde dat pedofilie evenzeer als homofilie maatschappelijk aanvaardbaar was.

Walter Zinzen is in zijn jeugd blijkbaar slecht voorgelicht. Hij heeft 'Het Rode Boekje voor scholieren' uit 1970 niet gelezen, waar op p. 100-101 staat: "Als er in de krant staat dat iemand een zedenmisdrijf heeft gepleegd, klinkt dat erger dan het is. Het gaat dan om iemand die alleen maar op een bepaalde, ongebruikelijke manier klaar kan komen". Bv.: "Lees je dat een man of vrouw 'ontucht bedreef met minderjarigen', dan heeft deze gemasturbeerd waar kinderen bij waren. Of gevreeën met kinderen". Problemen kunnen ontstaan "door de manier waarop anderen reageren op hun gedrag".

SDB en JVU verdedigden niet seksueel machtsmisbruik, maar stonden wel tolerant tgo. pedofilie. Ik heb SDB nog in de herfst van 1996 (zie J.H.v.d.Berg, Geen Toeval, 1996, p.7) horen zeggen dat 'zijn' pedofieltjes heel wat anders waren dan Dutroux. Waarschijnlijk was dat wel juist, maar deze uitspraak toont aan dat bv. Patrick Loobuyck in DM van 30-4 ten onrechte spreekt over "algemeen geldende morele en juridische regels" inzake pedofilie. Zie ook het citaat uit het Rode Boekje op dit forum. Het was echter zeker niet in de Kerk van de paus (waar ik mezelf toe reken) dat er dergelijke tolerantie tgo. pedofilie bestond. Ik ben van oordeel dat de geestesverwanten van degenen die destijds pedofilie aanvaardbaar achtten, slecht geplaatst zijn om de les te spellen aan de huidige kerkelijke leiders, die zich duidelijk oriënteren op Rome en door de Cie.-A. te kennen hebben gegeven te willen afrekenen met seksueel misbruik, waartgo. in het verleden ook bepaalde kerkelijke kringen te laks waren.

Weer kan ik instemmen met uw vergelijking. Ik wil wel laten opmerken dat dergelijke vergelijkingen (Kerk als postzegel- of voetbalclub die door het bestuur wordt omgevormd tot een sigarenbandjes- of basketbalclub) vooral gemaakt werden door traditionele katholieken die aan de zgz. progressieven verweten ontoelaatbare innovaties in te voeren. M.i. terecht! W. Pauli schreef in DM van 14-9 dat katholieken sinds Nicea (325) in de Credo zeggen dat zij in de Kerk geloven, wat zou betekenen dat de Kerk zowat met God gelijkgesteld wordt. Dat laatste klopt idd.! Doch in mijn Mechelse catechismus stond: "Ik geloof in God", maar: "Ik geloof de Kerk". De protestanten zeggen dat nog altijd. Zie de uitleg in KKK, nr. 750: "De Latijnse tekst van de apostolische geloofsbelijdenis zegt dat wij een heilige kerk geloven en niet geloven in de kerk, om God en zijn werken niet te verwarren". Uit de foute vertaling van 1970 blijkt dat de postconciliaire, zgz. progressieve kerk die verwarring wel maakt!

Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Maar echt klassiek is de opvatting dat de Kerk als instituut de Kerk is zoals ze door J.Chr. is ingesteld. Door de Kerk als instituut (Woord, Sacrament en apostolisch ambt) wordt de Kerk als gemeenschap van zondige mensen bij elkaar gebracht. Mijn Mechelse catechismus zei dat de Kerk blijft voortbestaan "ondanks de zwakheden van haar leden, ja soms van haar oversten". In zijn boekje 'Wer ist die Kirche?' (1961) sprak H.U. von Balthasar in goed bijbelse traditie over de Kerk als "Die heilige Hure". Gelovigen kunnen wat thans aan het licht komt over seksueel misbruik in de Kerk, in dat perspectief zien. Zie verder mijn bijdrage aan de discussie over de reactie van Alex Deurinck van 28-9 ca. 2:15. Tenslotte nog dit: Zich o.a. op Balthasar inspirerend ontwikkelde paus Johannes Paulus II de theologie van het lichaam en van de seksualiteit, die m.i. voor Kerk én maatschappij de uitweg uit de huidige crisis biedt.

Ik denk dat ik weet wat u bedoelt met die perverse retraitemeesters, maar zou u eens willen uitleggen hoe dat juist in zijn werk ging dat die profiteerden van de uiterst strenge seksuele leer van destijds? Als mentaliteitshistoricus ben ik daarin nogal geïnteresseerd.

Het zal wel zijn zoals u zegt! Maar maakt het dat niet erger? Gezien zijn linkse achtergrond maakte Zinzen dan misschien deel uit van kringen die ideeën zoals die van het Rode Boekje verspreidden. Ik constateer dat hij t.a.v. die ideeën thans een blinde vlek heeft. Iets gelijkaardigs heb ik al gesignaleerd in een reactie op zijn opiniestuk over Ruanda. Een ietwat meer uitgebreide versie van die reactie is te lezen op een website: http://www.leerhuislelie.be/actualiteit/Zinzen%20Rwanda.htm .

U citeert de M.C. idd. correct; ik citeerde zomaar uit mijn hoofd. Maar het gaat er om dat in het artikel over de Kerk die 'in' weggelaten moet worden. Daar zou idd. een lange discussie over te voeren zijn. Ik denk dat een der maatregelen die de Kerk in onze contreien n.a.v. de huidige crisis kan nemen erin zou moeten bestaan dat de fout over het geloof 'in' de Kerk in de geloofsbelijdenis verbeterd wordt. Andere maatregelen kunnen m.i. toch - ondanks terughoudendheid van bepaalde kerkelijke leiders en geleerden - zijn: pleiten voor priesterwijding van gehuwde mannen en vooral voor diakenwijding van de vrouw om de vrouw (zoals u blijkbaar ook bepleit) een belangrijkere rol te laten spelen. En natuurlijk: de leer van J.-P. II over seksualiteit verkondigen. Overigens: ik heb eigenlijk niet de indruk dat u een atheïst bent. En als u het toch zou zijn denk ik - ondanks wat de NYT schrijft - dat u gezien uw kennis over het katholieke geloof niet representatief bent voor de atheïsten.

Dat klopt gedeeltelijk. Wat ik in de Kerk van de jaren 1970 en 80 ondervonden heb is dat optreden tegen seksueel misbruik evenzeer als tegen andere celibaatsovertredingen zeer moeilijk werd gemaakt omdat er in de zgz. progressieve kringen die toen dominant werden, ook een min of meer theoretische tolerantie werd gepredikt. Eigenlijk probeerde de club toen zelfs niet meer intern zijn regels op te leggen. Dat gold ook de rest van de seksuele moraal, voor de bio-ethiek en voor catechese en liturgie.

Het citaat uit het Rode Boekje heb ik op dit forum geplaatst om aan te tonen dat bv. Patrick Loobuyck in DM van 30-4 ten onrechte spreekt over "algemeen geldende morele en juridische regels" inzake pedofilie. Ik ben van oordeel dat de geestesverwanten van degenen die destijds pedofilie aanvaardbaar achtten, bv. Walter Zinzen, slecht geplaatst zijn om de les te spellen aan de huidige kerkelijke leiders, die door de Cie.-A. te kennen hebben gegeven te willen afrekenen met seksueel misbruik, waartgo. in het verleden ook bepaalde kerkelijke kringen idd. te laks waren. En de Cie.-A. had nog beter haar werk kunnen doen als het gerecht haar dat niet verhinderd had. Veel minder dan de dwaze gauchisten van mei 68 heeft de Kerk van paus Benedictus en Mgr. Léonard het recht verkwanseld haar morele boodschap te brengen. Ik ben van oordeel dat paus Johannes Paulus II met zijn theologie van het lichaam en van de seksualiteit voor Kerk én maatschappij de uitweg uit de huidige crisis gewezen heeft.

Op 28 september 2010 omstreeks 21:41, zei Alex Deurinck, Antwerpen:

Zeer juist. De rol van de vrouw in dit drama wordt te weinig vermeld. Het is weer typisch voor de Kerk dat ze dit eenvoudig middel (vrouwelijke leerkrachten) zo lang mogelijk heeft tegen gehouden en, toen het zo ver was, niet eens het effect ervan heeft waargenomen. Voor een pastoraal instituut een dubbele farce. Ze zien het waarschijnlijk nog niet.

Op 28 september 2010 omstreeks 12:39, zei Simon L., Membruggen:

Lag voor de hand in een mannenbastion? Misbruik door vrouwen is nog net iets meer taboe, daar moet ook nog het een en ander boven water komen...

Wat mij bovendien stoort is dat die generatie religieuzen overal in katholieke schoolbesturen zitting hadden en heel wat gescheiden leerkrachten de laan hebben uitgestuurd omdat ze het aandurfden een tweeede huwelijk aan te gaan. Dat was zondig. Overigens gaf de christelijke vakbond daarover geen enkel weerwerk

Op 29 september 2010 omstreeks 23:34, zei Roos O., Lichtaart:

Gaat U hier een atheîst vergelijken met de 'die hards' die het rode boekje als bijbel beschouwden. Dan zit U echt wel fout. Een beetje nuanceren graag.

Op 02 oktober 2010 omstreeks 00:48, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Of Walter Zinzen een atheïst is weet ik niet. Dat hij een aanhanger is (of was? maar uiteindelijk komt dat er niet op aan) van het links-libertaire ideeëngoed dat lange tijd politiek correct was, heb ik door af en toe TV te kijken kunnen vaststellen. Zo iemand moet zich op de eerste plaats verantwoorden voor de ideeën die hij zelf vroeger gehuldigd heeft. Als hij duidelijk maakt dat hij die afgezworen heeft - en waarom -, kan hem niets kwalijk genomen worden. Maar zolang Walter Zinzen niet duidelijk zegt dat hij bv. de gedachten van het 'Rode Boekje' afgezworen heeft, ontzeg ik hem het recht wie dan ook inzake seksueel misbruik de les te spellen. Maar ten allen tijde moet men iemands opvattingen in de context van de tijd bekijken. Ik zou niet graag hebben dat men mij nu kwalijk neemt wat in de jaren 1960 zoal verkondigde. Walter Zinzen echter doet alsof hij altijd hetzelfde heeft verkondigd. Ik ben ook in mijn leven een paar keren van idee veranderd en vind dat eigenlijk normaal.

Op 28 september 2010 omstreeks 22:49, zei Alex Deurinck, Antwerpen:

Het staat er zo in de Mechelse Catechismus: 'Art. :9: (Ik geloof) de heilige katholieke Kerk.' Daar kan nog aardig over gediscussieerd worden vrees ik. Nu we toch gezellig bezig zijn, en het heeft er niets, maar dan ook alles mee te maken. Vandaag zegt een artikel in de NYT dat atheisten meer weten over de wereldgodsdiensten dan gelovigen. 'Basic Religion Test Stumps Many Americans'.

In reactie hierop: Op 29 september 2010 omstreeks 00:24, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Hierop reageerden Dirk S. en Liza Peeters:

Op 29 september 2010 omstreeks 22:43, zei Dirk S., Lier:

Tja, de Bijbel en het Geloof. Wat een hubris. Voor de situering even het volgende : het heelal is nogal groots en wijds en overtreft de aarde, ons zonnestelsel en ver daarbuiten gelegen stelsels buiten ons waarnemingsvermogen. Het ontstond zowat 3,8 miljard jaar. De wording van het leven : een recente episode in een relatief korte faze (1%) van dit proces. De mens is de laatste (voorlopige) faze van geëvoluëerd leven. Enkele miljoenen jaren, we geraken er niet aan uit. De bijbel en de kerk kunnen bogen op 2000 jaar fantasie en bijgeloof en machtsontplooiing. Het rijk is nabij.

In reactie hierop:

De kosmologische theorie die u uiteenzet brengt niets in tegen de Bijbel en het joods-christelijk geloof. U schijnt niet te weten dat de grondslagen van deze theorie (de 'ontdekking' van de Big Bang) gelegd zijn door een katholiek priester en professor aan de universiteit van Leuven, Georges Lemaître (zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Georges_Lema%C3%AEtre; volgens dit artikel zou hij de ouderdom van het heelal zelfs nog veel hoger geschat hebben). Alleen iemand die vastzit in een 19de-eeuws sciëntisme gelooft nog dat het bijbels geloof - en dat is iets anders dan bv. een fundamentalistisch creationisme! - kan weerlegd worden vanuit de wetenschap.

Op 29 september 2010 omstreeks 14:54, zei Liza Peeters, Everberg:

Excuseer? Ik heb nooit godsdienstonderwijs gekregen, dus over de catechismus kan ik niet meepraten, maar als atheist heb ik wel de bijbel grotendeels uitgelezen, plus over de vroege geschiedenis van het christendom al heel wat gelezen, en ik denk dat dat meer is dan de gemiddelde katholiek kan zeggen. Niets is zo leuk als overtuigde gelovigen dmv bijbelcitaten op inconsequenties in hun overtuigingen wijzen (grijns).

In reactie hierop: Op 29 september 2010 omstreeks 17:38, zei Marcel Gielis, Turnhout:

Maar het is best mogelijk dat ook u niet representatief bent voor de gemiddelde atheïst!

In reactie hierop: Op 29 september 2010 omstreeks 22:56, zei Dirk S., Lier:

Wat een niet terzake doende reactie. Mag een atheist hier geen valabele mening hebben? M.i. : Argumenten en reducties ad hominem (atheist of niet) zijn niet op hun plaats in een discussie op dit forum waar (een mogelijk inzicht op ) de feiten de hoofdrol spelen.

Mijn reactie op Liza Peeters doet wel degelijk terzake in het kader van de discussie over de (weliswaar zijdelingse) opmerking van Alex Deurinck over atheïsten en gelovigen. In mijn reactie had ik idd. enige scepsis laten blijken t.a.v. de stelling over de betere godsdienstkennis van atheïsten. Liza Peeters nam dat persoonlijk op en zei dat zij een betere bijbelkennis heeft dan de gemiddelde katholiek. Ik heb dat niet ontkend, maar alleen willen suggereren dat de gemiddelde atheïst - zoals blijkt op fora als deze! - ook niet zoveel weet over het geloof en geen betere bijbelkennis heeft dan de gemiddelde katholiek. Ik heb zeker niet willen zeggen dat atheïsten zoals L.P. niet mogen deelnemen aan discussies op dit forum. Ik zou zelfs graag te weten komen of zij meer 'inconsequenties' in de bijbel kent dan ik, maar daarvoor ontbreekt hier waarschijnlijk de ruimte. En tenslotte: zie mijn repliek op uw reactie van 29-9 ca. 22:43 om te weten te komen of die reactie van u wel terzake was.

Adriaenssens: 'Paus zelf zou ontslag moeten nemen'

Ach, wat kunnen we verwachten van een instituut dat geleid wordt door een wereldvreemde stokoude man, die bovendien geadviseerd wordt door een stel wereldvreemde oude mannen? Juist. Niets. De schouders ophalen, vol ongeloof het hoofd schudden over de onzin die deze oude mannen uitkramen en verder ons geweten volgen. We kunnen toch niet voorkomen dat die oude mannen zich zelf in de vernieling rijden. U moet weten dat ik in de jaren '40 en '50 opgevoed werd in het college door eerwaardes en zeer eerwaardes, met de schrik voor hel en verdoemenis, de 'vuile manieren' weet je wel. Wat deden enkelen van die eerwaardes na het dreigen met hel en verdoemenis? Met het pietje spelen van een van hun leerlingen (excuus voor mijn taalgebruik). Sarcastisch mijn betoog? Je zou voor minder als je zelf het slachtoffer bent geweest van die ongezonde aandacht.

Commentaar van M.G.: Ik zou hierop kunnen reageren met een uitleg over die 'vuil manieren', die 'slachtoffers' hielp om te plaatsen wat hen overkwam: "Die priester is - door zijn celibaat? - blijven steken in de fase van de vuil manieren". Deze interpretatie komt grotendeels overeen met die van de Duitse pedofiliespecialist die aan woord komt in K&L van 29 sept. ll.

Ondanks alle waardering die ik heb voor het werk van prof. A., ben ik van oordeel dat hij in de in dit artikel geciteerde uitspraken twee fouten begaat. 1) Het ontslag van de ministers De Clerck en Vande Lanotte is niet zo logisch als iedereen schijnt te vinden, maar getuigt van een verkeerde opvatting van ministeriële verantwoordelijkheid. 2) Het is de strekking in de Kerk die door kard. Ratzinger belichaamd werd, die de strijd tegen seksueel misbruik reeds lang geleden heeft aangebonden, nl. in de tijd dat collegae-psychiaters van prof. A. pedofilie nog toelaatbaar achtten. Als A. aan paus Benedictus een voorstel had willen doen van een of ander signaal, had dat heel wat anders moeten zijn dan een ontslag. De paus zou nl. - anders dan bv. ook Rik Torfs wil - als opperste rechter in de Kerk tegen R. Vangheluwe kunnen optreden en hem streng straffen en zodoende laten zien dat hij de Cie.-A. ten volle steunt. Maar dat heeft A., door zich tegen de paus te keren, nu zelf bemoeilijkt.